قرارداد محرمانگی اطلاعات، ( Non-disclosure agreement) قراردادی است که افراد و شرکت‌ها برای حفاظت از اطلاعات ارزشمند خود در روند همکاری با دیگران به‌ کار می‌گیرند. این نوع از قرارداد، قراردادی حقوقی بین حداقل دو طرف می باشد که در آن طرفین قرارداد موافقت می‌کنند اطلاعات محرمانه، دانش و اسرار تجاری و هر نوع اطلاعات محرمانه یا انحصاری مورد نظر خود را برای اهداف به‌خصوصی با یکدیگر به اشتراک بگذارند، اما آن اطلاعات را در دسترس دیگران قرار ندهند. درواقع قرارداد محرمانگی، قراردادی می باشد که طی آن دوطرف موافقت می‌کنند که اطلاعاتی که در قرارداد بر روی آن توافق کرده‌اند را هرگز جایی فاش نکنند. قرارداد محرمانگی اطلاعات یا قرارداد عدم افشای اطلاعات محرمانه، در خیلی از موارد نه به‌عنوان یک قرارداد مستقل بلکه به‌عنوان یک شرط یا بند ضمن قرارداد اصلی درج می‌شود.
در این صفحه میخواهیمتا در مورد NDA یا قرارداد محرمانگی اطلاعات،و یکسری توضیحاتی را بیان کنیم. ایده‌های خود را می‌توانید در دو شکل به ثبت برسانید تا از تردید در افشا شدن آن‌ها نگران نباشید:
• ثبت تحت عنوان اختراع: اگر ایده در صنعت کاربرد داشته باشد و یا نرم افزار اگر قابل تولید و تکثیر در صنعت باشد و یا روش تولید یک فرآورده باشد.
• ثبت تحت عنوان تالیف: مخصوص ایده‌هایی که به تولید محصول منجر نشده‌اند. اما در نهایت می‌توانید به جای ثبت ایده، از آن صیانت نمایید. 1. باید تمام اطلاعات، اسناد و مدارکی که به هر طریق به طرف مقابل منتقل می‌شود را در دایره‌ی اطلاعات محرمانه آورده و طرف مقابل را به حفظ آن‌ها ملتزم کرد. جهت پایین آوردن ریسک، به جای ذکر خاص این موارد( هرکدام از اسناد و مدارک)، با ذکر عبارت‌هایی مانند “از قبیل” “مانند” چند مصداق از این اطلاعات را ذکر نمایید. در این حالت، موضوع تعهد به آن چه ذکر شده محدود نمی‌گردد و می‌توان اطلاعاتی را که پس از انعقاد قرارداد اضافه می‌گردند را نیز از پیش بیمه کرد.
2. در صورتی‌که متعهد(طرف قرارداد) به هر نحوی از افشای اطلاعات آگاه شود باید طرف مقابل را از این مساله آگاه سازد.
3. متعهد باید به محض اتمام یا انحلال قرارداد (به هر دلیلی)، اطلاعات و اسنادی را که در اختیار وی گذاشته شده، به طرف قرارداد مسترد کرده و چنانچه از آن‌ها رونوشت یا کپی تهیه نموده آن‌ها را از بین ببرد.
4. برخی تعهدات لازم است که حتی با قطع رابطه اصلی (مانند کارگر و کارفرمایی) به قوت خود باقی بمانند. در چنین مواردی باید بیان شود که این تعهدات صرف نظر از اصل قرارداد که باقی باشد و یا فسخ شود، پایان نخواهند پذیرفت. بنابراین ممکن است یک قرارداد خاتمه یابد اما برخی تعهدات آن مانند الزام و تعهد به حفظ محرمانگی پابرجا بماند.
5. دقیقا باید مشخص باشد که طرفین قرارداد چه کسانی هستند؟ اگر شرکت طرف قرارداد است، آیا کارمندان نیز به این اطلاعات دسترسی دارند یا خیر؟ آیا مشاوران و وکلای شرکت نیز مشمول این قرارداد هستند؟
6. باید در این قرارداد مشخص شود که دقیقا چه اطلاعاتی محرمانه محسوب می¬شود؟ آیا همه آن اطلاعات و داده¬‌هایی که میان طرفین رد و بدل می¬‌گردد، محرمانه است؟ به جهت جلوگیری از به وجود آمدن اختلافات بعدی این اطلاعات می بایستی به نوعی تعریف شوند. همچنین مواردی که از قید محرمانگی مستثنی هستند نیز باید ذکر شوند. مواردی مثل آن¬ اطلاعاتی که همه افراد به صورت عمومی به آن دسترسی دارند.
7. مدت قرارداد محرمانگی به شکل دقیق باییستی مشخص شده باشد.
8. آدرس و سایر اطلاعات متعهد مشخص و قید گردد. (ماده 12 قانون تجارت الکترونیک)
9. هرگونه مکاتبه از جمله ایمیل‌ها باید جزو مفاد قرارداد باشد.
10. حدود و گستره‌ی دستیابی کارمندان به اطلاعات، اسناد و مدارک در قرارداد نوشته شود.
11. تبدیل خسارت ناشی از نقض قرارداد محرمانگی سخت است، بنابراین، پیشنهاد می‌شود یک مبلغ از باب وجه التزام در قرارداد از ابتدا تعیین شود.