قرارداد محرمانگی

چکیده مطلب : برای حفاظت از اطلاعات ارزشمند و اسرار تجاری در همکاری‌های تجاری از قرارداد محرمانگی اطلاعات (NDA) استفاده می‌شود. با استفاده از این قرارداد افراد و شرکت‌ها متعهد می شوند که اطلاعات محرمانه را فاش نکنند. اطلاعات می‌تواند به‌صورت اختراع، تألیف یا دیگر روش‌ها به ثبت برسد. تضمین حمایت از اسرار تجاری توسط قوانین تجارت الکترونیک ایران انجام می شود. در تنظیم این قرارداد باید تمام اطلاعات و مدارک محرمانه مشخص و تعهدات پس از اتمام قرارداد نیز تعریف شود. گروه حقوقی رضا عبدالمحمد با وکلای مجرب، آماده مشاوره و راهنمایی در زمینه تنظیم قراردادهای محرمانگی اطلاعات است.
قرارداد محرمانگی
آنچه درباره قرارداد محرمانگی خواهید خواند (کلیک کنید) :

قرارداد محرمانگی اطلاعات

قرارداد محرمانگی اطلاعات، (Non-disclosure agreement)  قراردادی است که افراد و شرکت ها برای حفاظت از اطلاعات ارزشمند خود در روند همکاری با دیگران به کار می گیرند. این نوع از قرارداد، قراردادی حقوقی بین حداقل دو طرف می باشد که در آن طرفین قرارداد موافقت می کنند اطلاعات محرمانه، دانش و اسرار تجاری و هر نوع اطلاعات محرمانه یا انحصاری مورد نظر خود را برای اهداف به خصوصی با یکدیگر به اشتراک بگذارند، اما آن اطلاعات را در دسترس دیگران قرار ندهند. درواقع قرارداد محرمانگی، قراردادی می باشد که طی آن دوطرف موافقت می کنند که اطلاعاتی که در قرارداد بر روی آن توافق کرده اند را هرگز جایی فاش نکنند. قرارداد محرمانگی اطلاعات یا قرارداد عدم افشای اطلاعات محرمانه، در خیلی از موارد نه به عنوان یک قرارداد مستقل بلکه به عنوان یک شرط یا بند ضمن قرارداد اصلی درج می شود.
در این صفحه میخواهیم در مورد NDA یا قرارداد محرمانگی اطلاعات،و یکسری توضیحاتی را بیان کنیم.

 

نحوه ثبت ایده ها

ایده های خود را می توانید در دو شکل به ثبت برسانید تا از تردید در افشا شدن آن ها نگران نباشید:

  • ثبت تحت عنوان اختراع: اگر ایده در صنعت کاربرد داشته باشد و یا نرم افزار اگر قابل تولید و تکثیر در صنعت باشد و یا روش تولید یک فرآورده باشد.
  • ثبت تحت عنوان تالیف: مخصوص ایده هایی که به تولید محصول منجر نشده اند. اما در نهایت می توانید به جای ثبت ایده، از آن صیانت نمایید.

 

گروه حقوقی رضا عبدالمحمد با در اختیار داشتن وکلا مجرب در این زمینه می تواند مشاور شما در پرونده هایتان باشد.

 

قوانین تجارت الکترونیک ایران

فصل دوم قانون تجارت الکترونیک ایران به حمایت از اسرار تجاری (trade secrets)و حمایت و صیانت از آن، اختصاص داده شده است.

  • در ماده 65 اسرار تجاری الکترونیکی « داده» پیامی می باشد که شامل اطلاعات، فرمول ها، الگوها، نرم افزارها و برنامه ها، ابزار و روش ها، تکنیک ها و فرایندها، تألیفات منتشر نشده، روش های انجام تجارت و داد و ستد، فنون، نقشه ها و فراگردها، اطلاعات مالی، فهرست مشتریان، طرح های تجاری و امثال این ها است، که به شکل مستقل دارای ارزش اقتصادی بوده و در دسترس عموم قرار ندارد و تلاش های معقولانه ای برای حفظ و حراست از آن ها انجام شده می باشد.
  • در ماده 64 قانون تجارت الکترونیکی تحصیل غیر قانونی اسرار تجاری و اقتصادی برای خود و یا افشای آن برای دیگری را در محیط الکترونیکی جرم دانسته اند.
  • در ماده 75 همان قانون برای متخلفین مجازات حبس و جزای نقدی (حبس از شش ماه تا دو سال و نیم، و جزای نقدی معادل پنجاه میلیون ریال) در نظر گرفته شده است.

 

راهنمای تنظیم قرارداد محرمانگی اطلاعات (NDA)

  1. باید تمام اطلاعات، اسناد و مدارکی که به هر طریق به طرف مقابل منتقل می شود را در دایره ی اطلاعات محرمانه آورده و طرف مقابل را به حفظ آن ها ملتزم کرد. جهت پایین آوردن ریسک، به جای ذکر خاص این موارد( هرکدام از اسناد و مدارک)، با ذکر عبارت هایی مانند “از قبیل” “مانند” چند مصداق از این اطلاعات را ذکر نمایید. در این حالت، موضوع تعهد به آن چه ذکر شده محدود نمی گردد و می توان اطلاعاتی را که پس از انعقاد قرارداد اضافه می گردند را نیز از پیش بیمه کرد.
  2. در صورتی که متعهد(طرف قرارداد) به هر نحوی از افشای اطلاعات آگاه شود باید طرف مقابل را از این مساله آگاه سازد.
  3. متعهد باید به محض اتمام یا انحلال قرارداد (به هر دلیلی)، اطلاعات و اسنادی را که در اختیار وی گذاشته شده، به طرف قرارداد مسترد کرده و چنانچه از آن ها رونوشت یا کپی تهیه نموده آن ها را از بین ببرد.
  4. برخی تعهدات لازم است که حتی با قطع رابطه اصلی (مانند کارگر و کارفرمایی) به قوت خود باقی بمانند. در چنین مواردی باید بیان شود که این تعهدات صرف نظر از اصل قرارداد که باقی باشد و یا فسخ شود، پایان نخواهند پذیرفت. بنابراین ممکن است یک قرارداد خاتمه یابد اما برخی تعهدات آن مانند الزام و تعهد به حفظ محرمانگی پابرجا بماند.
  5. دقیقا باید مشخص باشد که طرفین قرارداد چه کسانی هستند؟ اگر شرکت طرف قرارداد است، آیا کارمندان نیز به این اطلاعات دسترسی دارند یا خیر؟ آیا مشاوران و وکلای شرکت نیز مشمول این قرارداد هستند؟
  6. باید در این قرارداد مشخص شود که دقیقا چه اطلاعاتی محرمانه محسوب می شود؟ آیا همه آن اطلاعات و داده هایی که میان طرفین رد و بدل می گردد، محرمانه است؟ به جهت جلوگیری از به وجود آمدن اختلافات بعدی این اطلاعات می بایستی به نوعی تعریف شوند. همچنین مواردی که از قید محرمانگی مستثنی هستند نیز باید ذکر شوند. مواردی مثل آن اطلاعاتی که همه افراد به صورت عمومی به آن دسترسی دارند.
  7. مدت قرارداد محرمانگی به شکل دقیق باییستی مشخص شده باشد.
  8. آدرس و سایر اطلاعات متعهد مشخص و قید گردد. (ماده 12 قانون تجارت الکترونیک)
  9. هرگونه مکاتبه از جمله ایمیل ها باید جزو مفاد قرارداد باشد.
  10. حدود و گستره ی دستیابی کارمندان به اطلاعات، اسناد و مدارک در قرارداد نوشته شود.
  11. تبدیل خسارت ناشی از نقض قرارداد محرمانگی سخت است، بنابراین، پیشنهاد می شود یک مبلغ از باب وجه التزام در قرارداد از ابتدا تعیین شود.
دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

شانزده − 4 =

مشاوره های حقوقی و تخصصی دکتر عبدالمحمد

برای رزرو نوبت و مشاوره میتوانید از طریق دکمه زیر با دکتر عبدالمحمد تماس بگیرید.

روی دکمه کلیک کنید.