در عصر حاضر، معاملات تجاری بین المللی با شبکه ای از تضمین ها و ضمانت نامه ها همراه است. در محیط بین المللی که تجار به راحتی نمی توانند حقوق قراردادی خود را به اجرا در آورند و خسارات ناشی از نقض را جبران کنند، تضمین ها و ضمانت نامه ها بخش لاینفکی از روابط تجاری بین المللی را تشکیل میدهد. فرض کنید که طبق قراردادی فروشنده متعهد شده هر گونه عیب و نقص در تجهیزات موضوع معامله را به مدت یک سال از زمان نصب به هزینه خود مرتفع سازد.
پس از شش ماه اشکالاتی در تجهیزات مشاهده می شود، ولی فروشنده نسبت به رفع آنها اقدامی انجام نمی دهد. در این صورت خریدار باید با طرح دعوی در دادگاه با داوری نسبت به احقاق حق خود اقدام نماید. طرح دعوی بین المللی دادگاه یا داوری پرهزینه و وقت گیر است و ممکن است از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نباشد. اخذ ضمانت نامه انجام تعهد (یا حسن انجام کار) از فروشنده یا پیمانکار توسط خریدار می تواند راهکار مناسبی باشد تا خریدار بتواند خسارات که ناشی از نقض تعهدات فروشنده است، جبران نماید.
بنابراین، چنانچه فروشنده از انجام تعهدات خود امتناع کرد، خریدار بدون نیاز به طرح دعوی با ضبط ضمانت نامه مزبور، خسارت وارده به خود را جبران می نماید. تامین کنندگان مالی،سرمایه گذاران، کسانی که به صورت اقساطی کالا می فروشند، کسانی که قبل ازارسال کالا بخشی از ثمن معامله را پرداخت می کنند، از جمله کسانی هستند که تمایل دارند برای پرداخت به موقع به آنان تضمین داده شود. «ضمانت نامه های حاکمیتی»، «ضمانت نامه های شرکتی» «ضمانت نامه های بانکی». ضمانت نامه ها همچنین از ابعاد دیگری هم به ضمانت نامه های مستقل» و «ضمانت نامه های وابسته»، «ضمانت نامه های بدون قید و شرط»، «ضمانت نامه های مشروط» و «ضمانت نامه های عندالمطالبه» تقسیم می شوند. در اینجا سه گروه اصلی از ضمانت نامه ها به اختصار بررسی و سایر ضمانت نامه ها در خلال مباحث بیان می شوند.
ضمانت نامه های حاکمیتی ضمانت نامه حاکمیتی (دولتی) معتبر ترین ضمانت نامه ای است که در سطح یک کشور صادر می شود. این ضمانت نامه توسط دولت صادر می شود که به موجب آن دولت تعهدات یکی از مؤسسه ها، سازمانها یا شرکت های دولتی، نهادهای عمومی غیر دولتی یا بعضا بنگاه های خصوصی را تضمین می کند. در ضمانت نامه های حاکمیتی همانند سایر ضمانت نامه ها سه طرف وجود دارد: «ضامن» که در اینجا دولت است؛ «مضمون عنه) که بنگاه دولتی، عمومی غیر دولتی و یا خصوصی است که تعهدات آن توسط دولت تضمین می گردد؛ «مضمون له» شخصی است که ذی نفع ضمانت نامهاست که می تواند یک بانک، مؤسسه مالی یا سرمایه گذار باشد.