قراردادهای توزیع بین المللی

قراردادهای توزیع بین المللی قراردادهای توزیع بین المللی یکی از اساسی ترین معاهدات در زمینه تجارت بین الملل است که به موجب آن، طرفین چارچوبی کلی را تدوین کرده و زمینه را برای روابط تجاری خود در آینده نزدیک یا دور فراهم می کنند. نتیجه این توافقنامه صرفاً مجوز و امتیاز توزیع انحصاری سرویس یا فناوری است و مالکیت آن بر عهده پدیدآورنده است. این قرارداد معمولا بین سازنده و توزیع کننده منعقد می شود و وظایف هر دو طرف را مشخص می کند. اهمیت قرارداد توزیع بین المللی در تجارت چیست؟ تحلیل بازار کار تخصصی است و معمولاً برای تولیدکننده مقرون به صرفه نیست. لذا از توزیع کنندگانی که با بازار داخلی آشنا هستند دعوت به همکاری می شود تا در این چرخه نقش فروشنده را ایفا کنند. زیرا می توانند محصولات مناسب را شناسایی کرده و هر کدام را به بازار مناسب بیاورند. اما قرارداد توزیع بین المللی اقدامی که انجام می دهد این میباشد که محصول را با اطمینان خاطر در اختیار اشخاصی میگذارد که آن را با مبلغ بهتر و به روش مناسب تری در بازار توزیع می کنند. همچنین نکات و اخطارهای ذکر شده از سوی طرفین در قرارداد موجب روشن شدن وظایف و کاهش احتمال خطا از هر طرف می شود. سازنده با راهنمایی یک توزیع کننده مناسب بهترین استراتژی را برای توزیع محصول خود ارائه می دهد که منجر به یک سری سود تجاری برای طرفین قرارداد می شود. چارچوب قرارداد توزیع بین المللی گفتیم که قراردادهای توزیع بین المللی از اساسی ترین معاهدات در زمینه تجارت بین المللی است. طرفین این قرارداد تامین کنندگان و توزیع کنندگان هستند. تامین کننده ممکن است فقط صادر کننده یا خود سازنده باشد. توزیع کننده (اعم از عمده فروش یا خرده فروش)، مانند یک پیمانکار مستقل، با خرید محصولات از تامین کننده و فروش مجدد آنها به دیگران، سود می برد. برای مثال، عرضه‌کننده‌ای در کشوری می‌خواهد حق انحصاری توزیع محصول خود را در ایران به شرکت بدهد. آنها با انعقاد قرارداد توزیع، یک چارچوب اساسی را تعیین می کنند که گاهی شامل تعهدی نمی شود. اما برنامه های آینده دو طرف را در یک بازه زمانی مشخص معین می کند. به طور کلی، قرارداد توزیع، قراردادی است که شرایط و ضوابط انعقاد و اجرای قراردادهای آتی، زمان بندی و تضمین اجرای آن (در مواردی که تعهدی دارد) را تعیین می کند. انواع قراردادهای توزیع بین المللی قرارداد توزیع انتخابی زمانی به سمت این نوع قرارداد می روند که تامین کننده شرایط و ضوابط خاصی در انتخاب حوزه توزیع محصول داشته باشد. تامین کننده ممکن است ضمانت های پشتیبانی محصول یا دستورالعمل هایی را برای فروش و استفاده از توزیع کننده ارائه دهد. محصولات پزشکی که فقط مجاز به فروش در داروخانه ها هستند در این دسته قرار می گیرند. قراردادهای توزیع انحصاری بر اساس آن تولید کننده مجاز به گرفتن توزیع کننده یا نماینده دیگری نیست. این بدان معناست که برای یک محصول خاص از یک سازنده خاص، تنها یک توزیع کننده وجود خواهد داشت. تامین کننده همچنین به عنوان بخشی از قرارداد متعهد می شود که محصول خود را فقط به آن توزیع کننده خاص بفروشد. قراردادهای توزیع غیر انحصاری توافقاتی وجود دارد که عرضه کننده در عرضه محصول خود به توزیع کنندگان محدودیتی ندارد.